ช่วงนี้คนตระหนักเรื่องการมีลูกเมื่อพร้อมกันมากขึ้น ซึ่งเป็นสิ่งที่ดีมากๆ แต่เราก็ยังเห็นกันอยู่ทั่วไปตามข่าว โลกโซเชียล หรือแม้แต่คนใกล้ตัว ว่าคนบางคนสามารถคลอดเด็กออกมาได้เท่านั้น แต่ไม่สามารถเป็นแม่ที่ดีอย่างที่ควรจะเป็นได้ ดังนั้นเนื่องในโอกาสวันแม่ปีนี้ แอดมินจึงแหวกแนวไม่แต่งกลอนเกี่ยวกับพระคุณแม่ เพราะโลกเรามีทั้งดีและแย่ แม่ก็เช่นกัน กาพย์ยานีบทนี้มอบให้แด่มนุษย์แม่ยอดแย่ทั้งหลายผู้สร้างบาดแผลให้แก่ลูกของตัวเองค่ะ

หนึ่งคำแสนยิ่งใหญ่

ล้ำความหมายนั้นคือแม่

ประเสริฐจริงแน่แท้

หรือเป็นแค่คำหลอกกัน

บางคนมีไม่คิด

เป็นความผิดไม่คิดฝัน

แต่กลัวบาปติดพัน

จึงต้องจำให้เกิดมา

เกิดโดยไม่ตั้งใจ

จึงไม่ใฝ่จัดสรรหา

ปัจจัยเลี้ยงลูกยา

เติบโตมาลำบากกาย

แม่บางคนทิ้งลูก

เมื่อคิดถูกนั้นก็สาย

ยามแก่อยากสบาย

หวังลูกได้ตอบแทนกัน

บุญคุณคืออะไร

มีจริงไหมหรือแค่ฝัน

เพียงบทบาทที่ผูกพัน

หรือรักกันด้วยหัวใจ

หงายการ์ดฉันเป็นแม่

ตัวฉันแน่กว่าใครๆ

สร้างแกจนเติบใหญ่

จงจำไว้อย่าเหิมเกริม