ยามโพล้เพล้เย็นย่ำสนธยา
ท้องนภาไร้แสงดูสลัว
พาให้ดวงใจหวิวหวาดหวั่นกลัว
สีหม่นมัวพาเศร้าเหงาวิญญา
ตะวันดับลับฟ้าอัสดง
เหล่าบุหรงบินบนห้วงเวหา
ครุ่นคิดถึงชีวิตที่ผ่านมา
อีกกี่คราจะได้ตื่นฟื้นยืนยง
ก่อนจะถึงวันลาฟ้าลิขิต
ใช้ชีวิตให้ดีสมประสงค์
ดั่งอาทิตย์ก่อนแสงจะดับลง
มันยังคงส่องแสงให้ฟ้าคราม
Comments are closed.
Covid กลอน กลอนลดโลกร้อน กลอนวันแม่ กลอนอาหารไทย กลอนโควิด การเรียน ครอบครัว ความทุกข์ ความรัก คำไวพจน์ คิดถึง คิดถึงบ้าน จากบ้าน จีบ ธรรมชาติ นักเรียน บอกรัก บิทคอยน์ พระคุณของแม่ ภาวะโลกร้อน มิตรภาพ ลดโลกร้อน วัฒนธรรมไทย วันวาเลนไทน์ วันแม่ วัยทำงาน วิธีแต่งกลอน วิธีแต่งคำประพันธ์ ศาสนาพุทธ สงกรานต์ สารภาพรัก อกหัก อาหาร อาหารไทย เข้าพรรษา เทคโนโลยี เพื่อนรัก เพื่อนแท้ เศร้า แอบรัก โควิด โคโรน่า โลกอนาคต ไกลบ้าน
สุดยอด นึกว่ายาม (รปภ)